Γράφει ο Απόστολος Παπαδόπουλος
Και περάσαν οι μέρες, και μετά τα αλλεπάλληλα σοκ, τα posts στα social media, τα συγκινητικά σκίτσα, τις αναλύσεις επί αναλύσεων στις τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές σχετικά με το δυστύχημα των Τεμπών. Το νέο δυστύχημα των Τεμπών μάλλον γιατί όσο ρεαλιστής και να είσαι δεν γίνεται να θεωρείς τυχαίο το ότι στο ίδιο περίπου μέρος έφυγαν, ανά τα χρόνια, τόσες αθώες ψυχές.
Πάντα είχα μια κακή άποψη για τα τρένα, ή καλύτερα για την διοίκηση των τρένων, από το κλασσικό που έχει γίνει μέχρι και νούμερο σε στεντ απ κόμεντι ότι δεν σηκώνουν τα τηλέφωνα ποτέ, και το διαπίστωσα και ο ίδιος, έως το ότι η πρώτη εμπειρία με τρένο που είχα ήταν όταν με πήγανε από το κέντρο εκπαίδευσης στην μονάδα μου στην Ξάνθη, ε δε θες και πολύ για να δημιουργήσεις αρνητική άποψη για αυτό το μέσο…
Το θέμα όπως δεν είναι η άποψη η δική μου, είναι ότι όλος ο ΟΣΕ “έζεχνε” δημόσιο από πάνω ως κάτω και το χειρότερο είναι ότι αυτό αποδείχτηκε με τον χειρότερο τρόπο την Τετάρτη τα ξημερώματα.
Και ας τον πουλήσαμε σε ιδιώτες… Ας τον πούλησαν μάλλον γιατί δε μας ρώτησαν και ποτέ ως Έλληνες πολίτες. Αλλά ούτε αυτό έγινε σωστά, τουναντίον έγινε με τον γνωστό ελληνικό τρόπο του ωχαδερφισμού και του «σιγά μη μας καταλάβουν».
Πολλοί βρήκαν την αφορμή για πολιτική κριτική για το σύστημα που δε λειτουργούσε και όλα τα άλλα που βαραίνουν την Hellenic Trains – αλήθεια γιατί νομίζουν οι επιχειρήσεις ότι μια μετονομασία στα αγγλικά τους δίνει άλλη αίγλη ποτέ δε κατάλαβα – όπως και την τωρινή κυβέρνηση καθώς και την προηγούμενη που έκανε τον διαγωνισμό και κυβέρνησε και δύο χρόνια μετά από αυτόν, καθώς και την προπροηγούμενη κ.ο.κ.
Εκλογές έρχονται άλλωστε και είναι λογικό ΚΑΙ αυτό το θέμα να μπει στην προεκλογική ατζέντα. Οι διαμαρτυρίες των προηγούμενων ημερών άλλωστε, πέρα από την μαθητική που έγινε με πρωτοβουλία των μαθητών, δείχνουν ότι δεν ήταν ένας απλός ξεσηκωμός οργισμένων πολιτών, αλλά υποκινήθηκαν από διάφορα… αντιπολιτευτικά κέντρα. Η αληθινή αλληλεγγύη και καλοσύνη των Λαρισαίων πάντως φάνηκε στην τεράστια κινητοποίηση για αίμα τις αμέσως επόμενες ώρες του δυστυχήματος, ας το θυμόμαστε αυτό την επόμενη φορά που θα ξεστομίσουμε κάτι απαξιωτικό για τους πολίτες και ειδικά την νεολαία.
Το θέμα όμως τώρα είναι να γίνουν αυτά που πρέπει και ταιριάζουν σε μια σύγχρονη χώρα με σύγχρονο δίκτυο συγκοινωνιών και κατ’ επέκταση σιδηροδρόμων, το οφείλουμε στις οικογένειες των θυμάτων που καμιά στιγμή της από δω και πέρα ζωής τους δε θα είναι ίδια, το οφείλουμε στο θυμικό όλων των Ελλήνων, ειδικά από εμάς που θα περνάμε συχνά από τα Τέμπη και πλέον θα κάνουμε τρείς φορές τον σταυρό μας (μια για τους μαθητές το 2003, μια για τους φίλους του ΠΑΟΚ και μία για το σιδηροδρομικό δυστύχημα).
