Σαρούνα Πελενίτε: Η ανερχόμενη ζωγράφος του Στομίου μιλάει για όλα στα Λαρισινά

Συνέντευξη στον Απόστολο Παπαδόπουλο

 

Πριν από λίγες μέρες στην αίθουσα εκδηλώσεων του Γαλλικού Ινστιτούτου Λάρισας, εκτέθηκαν διάφορα έργα τέχνης 51 καλλιτεχνών. Αυτοί οι καλλιτέχνες δεν είναι διάσημοι και φτασμένοι, οι περισσότεροι μάλιστα ανακάλυψαν σχετικά πρόσφατα το ταλέντο τους, είναι άτομα της διπλανής πόρτας, όπως η Σαρούνε Πελενίτε που δέχτηκε να μιλήσει στα “Λαρισινά” για το πώς ανακάλυψε το ταλέντο της, τι της αρέσει να δημιουργεί και τι περιμένει για το μέλλον.

Ήρθα από τη Λιθουανία πριν 11 χρόνια στο Στόμιο, γνώρισα σχεδόν αμέσως τον μετέπειτα άντρα μου και κάναμε ένα αγοράκι μένουμε όλο τον χρόνο στο Στόμιο, είμαι δηλαδή ερωτική μετανάστρια” μας λέει η Σαρούνε και συνεχίζει, “τώρα άρχισα και τοιχογραφίες αλλά πιο πολύ έκανα πορτρέτα, από αυτά ξεκίνησα”.

Έπειτα μου λέει για το πώς και πότε ανακάλυψε το ταλέντο της στη ζωγραφική:

“Πριν δύο χρόνια το ανακάλυψα και το ανακάλυψα όταν καθόμασταν μια φορά με τον γιο μου και μου ζήτησε να ζωγραφίσω κάτι, μετά είδε ο άντρας μου τη ζωγραφιά και δεν πίστευε ότι ζωγράφισα τόσο καλά, και αργότερα μαζί με τον γιο μου με υποστήριξαν για να το συνεχίσω”.

Την ρωτάω για το τι της αρέσει να ζωγραφίζει, “μου αρέσει να ζωγραφίζω πρόσωπα και από κει και πέρα διάφορα σχέδια, παιδικά καρτούν περισσότερο. Θέλω να εξασκηθώ και περισσότερο με την αποτύπωση της θάλασσας γιατί μέχρι στιγμής με δυσκολεύει”.

Το μάτι μου πέφτει σε μια φωτογραφία όπου σχεδιάζει στον τοίχο του Δημοτικού Σχολείου Στομίου.

“Ναι έκανα σχέδιο στο σχολείο του Στομίου, μέσα και έξω, με βοήθησαν και τα παιδιά, κάθε Τρίτη που είχαν ζωγραφική έβγαιναν στο προαύλιο και κάναμε το σχέδιο” μου λέει και συνεχίζει, “Σε μαγαζιά ακόμα δεν έχω βάψει, αλλά θέλω να με εμπιστευθούν”.

Αργότερα μου λέει για την ρεαλιστικότητα των δημιουργιών της: “Κάθε φορά που παίρνω μολύβι στο χέρι μου τρομάζω γιατί το σκίτσο γίνεται όλο και πιο ρεαλιστικό, με τον καιρό βέβαια το συνήθισα” ενώ μου λέει και μια τεχνική συμβουλή: “Δεν σβήνω τίποτα στο σκίτσο, ότι καταφέρω από την αρχή, αν επιχειρήσεις να σβήνεις και θα φανεί αλλά και δεν πρόκειται να βγει ποτέ αυτό που θες ως αποτέλεσμα, όλα είναι θέμα εξάσκησης”.

Δε θα μπορούσα να μην την ρωτήσω για το πώς έφτασε ένα έργο της να εκτεθεί μπροστά σε κοινό, στο Γαλλικό Ινστιτούτο Λάρισας.

“Είχα ένα κανάλι στο TikTok και ανέβαζα διάφορα βίντεο με τα έργα μου, είχα γύρω στα 150 χιλιάδες views σε κάθε ανάρτηση, αλλά χωρίς λόγω με μπλόκαραν, αργότερα όμως με βρήκε κάποιος από το Σύλλογο Εικαστικών και μου πρότεινε να μπω στον σύλλογο, έτσι έχω και κάτι να με υποστηρίζει σε θέματα εκθέσεων. Το έργο στο Γαλλικό Ινστιτούτο είναι ένα σκίτσο του γιού μου. Με τον σύλλογο ετοιμάζουμε να κάνουμε και μια έκθεση στο Χατζηγιάννειο στο προσεχές μέλλον”.

Τέλος μου μιλάει για το τι θέλει να κάνει στο μέλλον με το αντικείμενο σκίτσο και ζωγραφική γενικότερα: “Θέλω πλέον να κάνω τοιχογραφίες περισσότερο, αυτή την περίοδο ζωγραφίζω ένα παιδικό δωμάτιο, κάνω τον Βασιλιά των Λιονταριών, αυτό είναι το θέμα, ανάλογα το μέγεθος του τοίχου και την λεπτομέρεια που έχει ένα σχέδιο εξαρτάται και το διάστημα που ασχολούμαι. Κάποια στιγμή εννοείται πως θέλω να το εξελίξω, ήθελα να πάω φέτος σε μια σχολή στην Πινακοθήκη που είναι για τρία χρόνια όπου μετά παίρνεις πτυχίο ζωγραφικής, αλλά τελικά δε το τόλμησα, ίσως από του χρόνου.

 

Μοιράσου το άρθρο

Κάθε φορά που παίρνω μολύβι στο χέρι μου τρομάζω γιατί το σκίτσο γίνεται όλο και πιο ρεαλιστικό, με τον καιρό βέβαια το συνήθισα