Η CASK gallery παρουσιάζει, για πρώτη φορά στη Λάρισα, έργα του γλύπτη Κώστα Σαχπάζη σε μία ατομική έκθεση με διάρκεια από τις 6 Ιουνίου έως τις 30 Αυγούστου. Τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν τη Δευτέρα 6 Ιουνίου απο τις 19:30 έως τις 23:00.
Στα πλαίσια του Διεθνούς Δικτύου Αρχαίου Δράματος, την εβδομάδα 6-11 Ιουνίου θα διοργανωθεί workshop με τον καλλιτέχνη, σε συνεργασία με το Θεσσαλικό Θέατρο και τα εργαστήρια ενηλίκων του Θεσσαλικού Θεάτρου.
Ο Κώστας Σαχπάζης (γεν. Θεσσαλονίκη 1977) είναι διακεκριμένος γλύπτης που ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Το 2013 τιμήθηκε με το 8ο βραβείο ΔΕΣΤΕ, από το Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ για τη σύγχρονη τέχνη. Έργα του έχουν εκτεθεί σε σημαντικά μουσεία, αίθουσες τέχνης και project spaces και άλλους οργανισμούς και διοργανώσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό συμπεριλαμβανομένων των: Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ, Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, Μουσείο Μπενάκη, Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, οργανισμός NEON, Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Statements Art Basel (Βασιλεία), The Renaissance Society (Σικάγο), Palais de Tokyo (Παρίσι), Hydra School Project (Ύδρα), Sadie Coles HQ (Λονδίνο). To 2016 παρουσίασε την πρώτη του ατομική έκθεση με την ιστορική γκαλερί της Αθήνας Bernier/Eliades με την οποία και συνεργάζεται μόνιμα.
Ο Αλέξιος Παπαζαχαρίας σημειώνει: Το γλυπτικό έργο του Κώστα Σαχπάζη μοιάζει να επιχειρεί την υπονόμευση όλων των κλισέ της γλυπτικής, από τη βάση της στο έδαφος και τη θέση της στη μέση ή στην άκρη, μέχρι τα στιβαρά υλικά της, τις ξεκάθαρες φόρμες και τα σαφή νοήματα. Ωστόσο αυτή είναι η πρώτη αντίληψη (και η πιο επιφανειακή, που δεν υπολείπεται όμως ουσίας) της ανατροπής που γίνεται μπροστά στα μάτια του θεατή και απευθύνεται την ίδια στιγμή στο θεατή ειδικά και στη γλυπτική γενικά. Σε αυτό το σημείο διαπιστώνει κανείς ότι δεν πρόκειται για υπονόμευση αλλά μάλλον για αναθεώρηση, αναθεώρηση που δεν αφορά τη γλυπτική.
Η γλυπτική εξάλλου από την Αφροδίτη του Willendorf μέχρι την Αφροδίτη της Μήλου, από τη Σφίγγα μέχρι τα νησιά του Πάσχα και από τον Ροντέν ως τον Donald Judd είναι αυτή που είναι και είναι από τα λίγα πράγματα μέσω των οποίων το ανθρώπινο είδος αυτοθαυμάζεται δικαίως. Η αναθεώρηση αφορά στο πως βλέπουμε τη γλυπτική σαν αποτέλεσμα αλλά κυρίως στο πως γίνεται η γλυπτική.
Στη προσέγγιση του, τα υλικά έχουν τεράστια σημασία αλλά ταυτόχρονα καμία, η πληθώρα διαφορετικών υλικών που χρησιμοποιεί δεν επιτρέπουν να διακρίνει κανείς προτιμήσεις σε κάποιο από όλα, αλλά επιβάλλουν την ανάγνωση των υλικών ως συγκεκριμένα και απολύτως απαραίτητα. Αντίστοιχα οι τεχνικές και οι φόρμες επιβάλλονται στα υλικά αφού πρώτα τα υλικά τις έχουν υπαγορεύσει ή αντιθέτως απαγορεύσει, με αποτέλεσμα το κάθε έργο να είναι μια αρμονική συνύπαρξη δυνάμεων και εντάσεων που πάλλεται σαν να είχε στο κέντρο του μια ζωντανή καρδιά.
